3.    Charyzmat Ewangelii wyzwolenia,
czyli charyzmat głoszenia Ewangelii z mocą

O Charyzmacie: Jezus zmartwychwstał, żeby dać nam zbawienie i życie wieczne, ale też po to, by nieść nam wolność w każdej dziedzinie naszego życia. Gdy doświadczamy wyzwalającej mocy Zmartwychwstałego nawet w drobnych rzeczach, rodzi się w nas pragnienie, aby dzielić się tą radością z innymi. I stąd bierze się moc ewangelizacji – z doświadczenia w swoim życiu Chrystusa, który działa dziś, i który chce być obecny w każdej sferze naszej codzienności.

Cel spotkania: Ukazać konkret Ewangelii, że Jezus wchodzi w moje życie i diametralnie je zmienia. Czyni mnie wolnym człowiekiem – do tej wolności jestem przez Niego zaproszony.

Świadectwo: Świadectwo o doświadczeniu wolności wypływającej z relacji z Jezusem

Modlitwa:

Modlitwa w ciszy – odkrywanie przed Jezusem i samym sobą tych spraw w naszym życiu, w których potrzebujemy doświadczenia uzdrowienia i wolności.

Słowo Ojca Franciszka Blachnickiego

„W zrozumieniu, że istotą ewangelizacji jest głoszenie radosnej nowiny o odkupieniu i wyzwoleniu człowieka we wszystkich wymiarach jego aktualnej egzystencji – leży źródło jej atrakcyjności, mocy i skuteczności. Ewangelizacja, która pomija aktualne problemy dręczące człowieka i nie ukazuje drogi do ich rozwiązania, która porusza tylko uczucia i postuluję ucieczkę od życia, nie pociągnie współczesnego świata, którego centralnym problemem jest problem wyzwolenia człowieka. Dostrzeżenie istotnego, wewnętrznego związku pomiędzy ewangelizacją, a wyzwoleniem jest szczególnym charyzmatem Ruchu Świtało-Życie, co wyraża się różnych podejmowanych inicjatywach, jak Krucjata Wyzwolenia Człowieka i Ruch Prawda Krzyż Wyzwolenie.”

Słowo Papieża Franciszka

„Jedynie dzięki temu spotkaniu – lub ponownemu spotkaniu – z miłością Bożą, które przemienia się w pełną szczęścia przyjaźń, jesteśmy uwolnieni od wyizolowanego sumienia i skoncentrowania się na sobie. Stajemy się w pełni ludzcy, gdy przekraczamy nasze ludzkie ograniczenia, gdy pozwalamy Bogu poprowadzić się poza nas samych, aby dotrzeć do naszej prawdziwej istoty.

W tym tkwi źródło działalności ewangelizacyjnej. Jeśli bowiem ktoś przyjął tę miłość przywracającą mu sens życia, czyż może zrezygnować z pragnienia, by podzielić się tym z innymi?”(Papież Franciszek Evangelii Gaudium, pkt. 8)

„To jest pierwsza wielkanocna proklamacja, którą chciałbym wam przekazać: zawsze można zaczynać od nowa, ponieważ istnieje nowe życie, które Bóg jest w stanie w nas odnowić niezależnie od wszystkich naszych niepowodzeń. Także z ruin naszych serc Bóg może zbudować dzieło sztuki, nawet ze zrujnowanych fragmentów naszego człowieczeństwa Bóg przygotowuje nową historię. On zawsze idzie przed nami: w krzyżu cierpienia, spustoszenia i śmierci, ale także w chwale życia, które powstaje z martwych, historii, która się zmienia, nadziei, która się odradza. I w tych mrocznych miesiącach pandemii słyszymy Zmartwychwstałego Pana, który zaprasza nas, abyśmy zaczęli od nowa, abyśmy nigdy nie tracili nadziei.” (…)

„Oto druga wieść Wielkanocy: wiara nie jest repozytorium przeszłości, Jezus nie jest postacią nieaktualną. On żyje, tu i teraz. Idzie z tobą każdego dnia, w sytuacji, którą przeżywasz, w próbie, przez którą przechodzisz, w marzeniach, które nosisz w sobie. Otwiera nowe drogi tam, gdzie zdaje ci się, że ich nie ma, popycha cię, byś szedł pod prąd opłakiwania i „już widziałem”. Nawet jeśli wszystko wydaje ci się stracone, otwórz się z zachwytem na Jego nowość: zaskoczy cię.” (fragment kazania Papieża Franciszka na Wigilii Paschalnej 2021)

Słowo Boże

„Pan jest moją mocą i źródłem męstwa!

Jemu zawdzięczam moje ocalenie.

On Bogiem moim, uwielbiać Go będę,

On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał.” Wj 15, 2

„Ja, Pan, chcę być twym lekarzem.” Wj 15, 26

„Po opuszczeniu synagogi przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią.On stanąwszy nad nią rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała i usługiwała im.O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.” Łk 4, 38-40

Pytania do indywidualnego rozważenia

• Czy w tym roku – szczególnie podczas Wielkiej Nocy – spotkałem Zmartwychwstałego, który przynosi wolność? W jakich sprawach?
• Czy jestem gotowy, żeby dzielić się tym doświadczeniem z innymi? Czy patrząc na moje życie i przeżywanie codzienności, można we mnie zobaczyć Radosną Nowinę i działanie Ducha Świętego?
• Co przeszkadza mi w zapraszaniu Jezusa do wypełniania mojej codzienności Jego łaską?